Artiest info
Website
Myspace
BRUSSEL - 18/11/11 V2 video LIVE nov. 2011

Geen gemakkelijke opdracht als je als artiest geboren bent met de naam Cohen en bovendien de zoon bent van een levende legende als Leonard Cohen. Adam Cohen hoort thuis in het clubje van zonen van beroemde artiesten en deelt hetzelfde lot als zijn vriend Chris Stills, Rufus Wainwright, Sean Lennon of Jacob Dylan. Na jaren van muzikale omzwervingen zit hij met zijn album “I Am A Man” echter zeer stevig in het zadel om in de voetsporen te treden van zijn illustere vader. Zijn naam, zijn looks en zijn stem wezen al onverbiddelijk in die richting, maar met “I Am A Man” benadert hij met knappe, gevoelige en poëtische teksten ook diens schrijfkunst en mag hij zich met dit knappe album zonder schroom in de grote Cohen galerij plaatsen, meer dan redenen genoeg om onze nieuwsgierigheid te prikkelen. We waren dan ook in de wolken dat we, enkele momenten voor zijn optreden in de Brusselse AB, een gesprek mochten aanknopen met deze bijzonder sympathieke en charmante man.

Adam, vooreerst gefeliciteerd met je nieuwe album “Like A Man”. Hoeveel moed vergde het van je om dit album te maken, wetende dat de naam Cohen onmiddellijk de link zou leggen naar je vader Leonard?

Ik heb me hier al langer bij neergelegd. Die vergelijking zal men altijd maken, of ik nu een Frans album of een rock album of een pop album maak. Waar ik heel tevreden over ben met dit album, is dat ik eindelijk een valabele en rechtvaardige repliek kan geven aan deze vergelijkingen. Ik ben zeer tevreden over “Like A Man” en zo was ook mijn vader en dat deed me ongelooflijk veel plezier.

Je bent natuurlijk niet de enige zoon van een beroemde artiest. Ik las dat je zelfs regelmatig samenkomt met andere lotsgenoten zoals Jacob Dylan, Sean Lennon of Rufus Wainwright en goed bevriend bent met Chris Stills. Ik moet me daar toch geen therapeutische zelfhulpgroep bij voorstellen?

Helemaal niet, eerlijk, wij hebben nog nooit gepraat over dit gemeenschappelijk gegeven. We delen misschien iets, maar de verschillen zijn zo groot. We hebben allemaal verschillende ouders, hebben verschillende leeftijden, groeiden op in verschillende steden, uitgezonderd Chris en mezelf. Het is zeker geen clubje. We zijn allemaal normale zonen van misschien wel beroemde ouders, maar voor de rest doen we ieder ons eigen ding en hebben zeer veel appreciatie voor eenieders artistiek werk.

Het grootste compliment dat je kon krijgen was de bewondering van je vader voor dit nieuwe album. Is het de eerste maal dat hij zo enthousiast reageerde op je werk?

Het is niet de eerste maal dat hij zo enthousiast reageerde op mijn artistieke bezigheden. Ik heb altijd van zijn volledige steun mogen genieten, maar het was wel de eerste maal dat ik voor honderd procent weet dat hij het meende en niet spreekt uit een vader – zoon standpunt. Hij was dermate positief, dankbaar en enthousiast dat ik voelde dat het recht uit zijn hart kwam. Voor mij was dit ook een hele opluchting, want welke zoon, of hij nu muzikant is of om het even wat, wil de bewondering van zijn vader niet winnen? Hier bedoel ik niet mee dat ik een album schrijf uitsluitend en alleen om in de gunst van mijn vader te vallen. Het tegendeel was ook niet waar. Ik maakte geen pop album of een Frans album om tegen mijn vader te rebelleren. Ik maakte deze plaat ook niet om door hem op mijn volle waarde aanvaard te worden. Ik ben slechts een kleine jongen die op deze wereld zijn eigen stem en zijn eigen weg wil vinden. Ik wil gewoon mijn eigen ding doen, zoals iedereen. Ook toen ik mijn eerste stappen zette als artiest, was ik net zoals alle andere jonge mensen geïntrigeerd door het seks, drugs en rock’n roll imago van de rockartiesten en wilde hierin carrière in maken. Ik had dit van nature meegekregen en moest enkel mijn instinct en mijn smaak volgen. Of die juist waren of niet kan misschien vragen opwerpen, maar ze hadden geen enkel verband met  mijn vader. Ze waren enkel het resultaat van een jonge, arrogante, ambitieuze man met een honger naar vrouwelijk schoon, glamour en volwassenheid.  

Heb ik het mis als ik enige symboliek ontdek in je cd cover, namelijk de Cohen hoed die van je hoofd opstijgt, precies als teken van bevrijding?

Nee hoor, dat is puur toeval. Ik ontdekte die mooie tekening toevallig op het internet, contacteerde de artieste en betaalde de licentie voor het gebruik ervan. Het is wel grappig hoe mensen alle mogelijke speculaties maken, terwijl ik simpelweg hou van de tekening.

Ik vind “Like A Man” schitterend subtiel gemixt. Hoe ontmoette je Patrick Leonard?

Ik werkte al samen met hem op verschillende gelegenheden en het was eigenlijk zijn idee om deze plaat te maken. Je mag hem gerust als mijn zielenherder beschouwen en hij gaf me ongelooflijke parameters die de magische ingrediënten waren om mij uit mijn bestaand werk te halen en aan mijn laatste album te beginnen. Hij verplichte me elke song op te nemen in drie takes. Als dit niet lukte lieten we het gewoon vallen en schoven op naar de volgende. Ik moest tegelijkertijd zingen en gitaar spelen, met de muzikanten in dezelfde kamer, net zoals ze in de sixties deden. Dit werkte onvoorstelbaar goed en was er de oorzaak van dat dit album behoorde tot de meest pijnloze, snelste en plezierigste opname die ik ooit deed. Gewoonlijk waren mijn studio ervaringen tiranniserend. Het was telkens een zware puzzel om op te lossen, waar geen einde aan leek te komen en verschrikkelijk duur was. Deze opname was snel, ontspannend, gemakkelijk en bovendien goedkoop. Nu je het zegt, ik heb nog steeds mijn rekening niet betaald (bulderlach van gans de crew).

Dit album bulkt van de mooie love songs. Richt je je pijlen meer op een vrouwelijk publiek?

Nee, ik ben geen designer. Ik tracht enkel goede songs te schrijven en als de mensen ze leuk vinden is dit meegenomen. Wie dat het is maakt niet uit voor mij.

Je bent altijd een durver en moedig geweest, zoals bij je groep Low Millions, waar je songs componeerde over al je ex lieven. Met een inhoud van “Cheat and Lie” in de titelsong “Like A Man” ga je zeker geen mannelijke vrienden maken, maar ik ga je dadelijk zeggen dat ik achter je standpunt sta.

Dank je voor dit compliment. Er zijn veel meer mannen die deze mening delen dan dat de song suggereert. Dus, alle mannen, luister naar de tekst van “Like A Man”.

De vrouwelijke fans aan je kant krijgen zal minder inspanning vergen als je de verheerlijking in “Girls These Days” beluistert?

Vrouwen zijn zulke intrigerende wezens die me elke dag nog meer en meer boeien. Vandaag worden we geconfronteerd met zelfverzekerde vrouwen, die vertrouwen uitstralen en dat is een goede zaak.

Het rock’n roll leven van een artiest is nochtans niet bevorderlijk voor een stabiele relatie.

Inderdaad, maar met ouder en volwassen te worden en met een goede relatie en de prachtige zoon die ik heb, weet je de echte waarden toch beter in te schatten. Een mens verandert voortdurend in zijn leven en maar goed ook, want anders ben je dood en begraven en dat ben ik nog lang niet.

Anderzijds vind je liefde overroepen, zoals je aanhaalt in de song “Overrated”. Ik vind deze song tekstueel een pareltje met zijn eenvoudige, maar krachtige  rijm: Overrated, Complicated, Devastated.

Dank je wel en je bent niet de enige. Op een avond speelde ik in een kleine club en kwam men mij vertellen dat Paul McCartney en zijn toenmalige vrouw Heather Mills in het publiek aanwezig waren en kwamen kijken naar mijn optreden. Je kan het je wel voorstellen dat ik met min of meer knikkende knieën op het podium stond. Toen hij me na het optreden kwam feliciteren voor mijn show, deed dit mij enorm veel plezier, nog meer omdat hij de lof afstak over de eenvoudige, maar toch zeer effectieve tekst van “Overrated”.

Je bent zeer goed in het plaatsen van gevoelens in je teksten, die voor ieder van ons herkenbaar zijn. Schrijf je in die richting?

Nee, ik volg gewoon mijn eigen gevoel. Dikwijls slaat er tijdens het componeren een vonk en het is de kunst om die vlam brandend te houden en uiteindelijk uit de tunnel te komen met een afgewerkte song. Er bestaat geen recept om songs te schrijven, want anders zou ik wel het ene succesalbum na het andere afleveren.

Op de plaat vind je een paar mooie walsen terug. Vind je de wals het meest romantische ritme?

Ja, ik ben gek van die cadans die tegelijkertijd krachtig en sentimenteel overkomt.

The Beatles spraken er al over in de sixties: “Look At All The Lonely People” en jij komt er op terug in je song “Stranger”. Toch erg hoe mensen van elkaar vervreemden en de maatschappij steeds egocentrischer wordt.

Inderdaad, in deze wereld van computers en allerhande persoonlijke communicatiemiddelen lijkt iedereen meer en meer in zichzelf gekeerd. Maar mensen zullen steeds nood hebben aan persoonlijke, menselijke contacten, want dat zijn de enige echte en misschien hebben ze daaraan vandaag meer nood aan dan vroeger, zonder zich hiervan bewust te zijn. Ik heb zelf veel menselijke contacten en ben daar heel blij om.

Je bent zeer populair in verschillende landen, maar zeker in Frankrijk. Ik zag dat je slechts één show speelt in Frankrijk.

De bedoeling van heel deze tournee is de mensen te laten proeven van hetgeen we te bieden hebben en appetijt op te wekken voor meer. We gaan zeker terug komen en ik hoop dat ik mijn vonk elke avond kan laten overslaan op het publiek, zodat de mensen uitkijken naar een prettig weerzien.

Wij kijken alvast uit naar de show vanavond en  wensen je alle succes toe. Bedankt voor dit fijne gesprek.

Yvo Zels.